Po piśmie klinowym Sumerów przyszedł czas na egipskie hieroglify.
Hieroglify („święte znaki”)– to najstarsza i najdłużej funkcjonująca forma pisma egipskiego. Pierwotnie hieroglifów używano do zapisu wszelkich tekstów. Nośnikiem mogło być wszystko, na czym było możliwe utrwalenie pisma, m.in.: kamień, papirus, ostrakon.
Papirus -to materiał pisarski otrzymywany z tzw. trzciny papirusowej rosnącej w delcie Nilu, specjalnie spreparowany (łodyga pociętą na wąskie paski), sprasowany i wysuszony.
Do odczytania hieroglifów przyczynił się …przypadek. Niezwykły kamień w miejscowości Rosetta znalazł inżynier wojsk napoleońskich Pierre-Francois Bouchard, 15 lipca 1799, w drugim roku kampanii napoleońskiej w Egipcie. Kamienna płyta stanowiła element starego muru średniowiecznej twierdzy (nazwanej przez Francuzów Fort Julien). Zdobił ją tekst zapisany w trzech pismach, w dwóch językach, co później stało się kamieniem milowym na drodze do odczytania pisma starożytnych Egipcjan, a jednocześnie zrozumienia ich kultury i historii.
Uczniom klas 5a i 6a udało się odtworzyć technikę tworzenia papirusów. Zapisali też swoje imiona hieroglifami.
Materiały pomocne w pracach zostały zakupione ze środków pochodzących z programu Laboratoria przyszłości.
Patrycja Blak
