Zdobyliśmy już trochę więcej doświadczenia w drukowaniu 3D i zabraliśmy się za projektowanie brył przestrzennych. Zaczęliśmy od najprostszej bryły, czyli sześcianu, następnie wydrukowaliśmy graniastosłupy i ostrosłupy. Spróbowaliśmy również stworzyć modele brył obrotowych, czyli walca i stożka. Wszystkie bryły tworzyliśmy w programie Tinkercad, który umożliwia projektowanie oraz zapisywanie stworzonych modeli. Gdy umieszczaliśmy wybrany kształt na płaszczyźnie roboczej otwierał się panel Inspektor z parametrami tego kształtu (m.in. kolor, wymiary, liczba boków), które następnie zmienialiśmy według poleceń wydawanych przez nauczyciela. I udało się! Przy wydrukach napotkaliśmy również na szereg trudności, które na szczęście udało nam się pokonać. Do wydruków brył stosowaliśmy kolejny program dedykowany do szkolnej drukarki 3 D – FlashPrint. Trzeba tutaj wspomnieć, że nawet malutką bryłę o wymiarach 2cm x 2cm x 2cm drukuje się około 40 minut. Oprócz wiedzy z matematyki nt. brył przestrzennych oraz umiejętności informatycznych projektowania brył dowiedzieliśmy się też wiele praktycznych rzeczy nt. samej drukarki 3D. Ogólna zasada działania drukarki 3D opiera się o warstwy. Każdy przedmiot, który powstał na drukarce 3D składa się z wielu warstw, które zostały ułożone jedna na drugiej. Drukarka 3D posiada elementy ruchome, które pozwalają na wydrukowanie kolejnej warstwy na poprzedniej. Każda warstwa ma swoją niewielką wysokość. Im mniejsza wysokość warstwy tym większa rozdzielczość wydruku. Oznacza to, że wysokość warstwy i użyty rodzaj wypełnienia wpływa na gładkość wydrukowanych powierzchni oraz na to czy wydruk będzie “ładnie wyglądał”. Przygotowując model do wydruku w tzw. slicerze zmienialiśmy ustawienia decydujące o strukturze i gęstości wypełnienia oraz inne elementy wpływające na zużycie materiału i czas wykonania.
Renata Słowińska – Stępień
Agata Podgórska
